2005-08-16 20:37
|
|
2005-08-16 20:37 |
WINSUM - Klaas Haanstra doet al 26 jaar aan fierljeppen. Tot zaterdag stond hij al 24 keer in Winsum op de schans om te vechten voor een Friese titel. Nog nooit was het de inmiddels 35-jarige ljepper gelukt om met de overwinningskrans om van het terrein te stappen.
Tot zaterdag. In een bloedstollende finale kaapte de aimabele Workumer de Friese titel voor ieders neus weg. Hij mag zich nu op zijn 'oude dag' eindelijk voor een jaar Fries kampioen noemen, al moet gezegd dat je in het fierljeppen gewoon Fries kampioen voor het leven bent.
Misschien was het juist wel met dit in het achterhoofd waarom Klaas Haanstra he-le-maal uit zijn dak ging toen het zeker was dat hij de allerbeste was in de traditionele wedstrijd op de tweede zaterdag van augustus. „Der giet dy lêste minuten fan de wedstrijd safolle troch dy hinne. Twifelst sa faak, dan bist wer ferskuorrende bliid en dan tinkst wer: it is allegear wer krekt net. Mar as it dan werklik sa fier is, dan wurdst gek", probeerde Haanstra een beetje onder woorden te brengen hoe hij zich tussen pak hem beet 17,04 en 17,18 uur voelde.
Maar om exact achttien minuten over vijf wist hij het zeker. Henk Schievink, die in de voorronde een behoorlijke 17,95 geproduceerd had, landde in de allerlaatste finalesprong van de senioren over het balletje, zo leek het. Dat balletje had Haanstra, die met de hakken over de sloot als vijfde de finale inging, in zijn allerlaatste poging (om 17.04 uur dus) op 18,03 gelegd.
De vreugdesprong van Schievink was veelzeggend, zo ervoer ook Klaas Haanstra. „As in Ljepper sa reagearret, dan witst eins dat it oer is. Mar ik hie dochs noch in bytsje hoop. Bart hie yn de sprong dêrfoar ommers deselde reaksje hân en doe die bliken dat it baltsje net goed lei. Hy kaam ek mar op 17,98 üt."
Die hoop van Haanstra bleek niet ijdel. Het scorebord gaf precies 18 meter aan, waarna er in de prachtig geprepareerde en bomvolle Winsumer 'fierljeparena' een luid gejuich opging. De emotionele taferelen die volgden, waren nog nooit op een FK vertoond. „Dat wie sa moai, de minsken gunne it my allegear. Dat koest wol sjen oan de reaksjes en dat makket dysels ek noch emosjoneler dan datst nei sa'n spannende finale al bist."
De kersverse kampioen kon zich een half uur na de huldiging vooral al verheugen op het Fries kampioenschap van 2006. „lk ha no al sa'n sin om langs dat boerd te rinnen dêr't alle winners fan in FK opstean. It hat sa lang duorre foardat myn namme der ek op komt en no is it einliks sa fier. Ik ha oant no ta in hiele moaie ljepkarriêre hân, mar der ûntbruts noch wat, hè." Aan onmiddellijk stoppen dacht de Workumer overigens niet, nu hij zijn ultieme doel heeft bereikt. „Nee, wat tinkst. Ik ha foar dit seizoen ek noch gewoan myn doelen. Ik ha al it bêste klassemint oait en wol dat noch oanskerpje. Ek ha ik no fiif deititels en ik ha der ferline jier seis wûn. As it kin wol ik dat no wer helje of sels ferbetterje. En ik ha noch in NK dat ik noch winne wol. Al mei dat it oare jier ek wol as ôfskied", grapte de kersverse Fries kampioen en winnaar van de sulveren pols als diegene met de verste afstand van de dag. Al had die prijs relatief gezien gewoon met Sjoukje Tjalma mee naar huis gemoeten.
