Friese senioren bijten zich bij Nationale Fierljep Manifestatie stuk op Theo van Kooten

Scherjon stelt kandidatuur voor Sulveren Pols

Door Gerard Bos
It Heidenskip - Hannes Scherjon wilde het zelf niet zeggen, maar hij heeft zaterdag bij de Nationale Fierljep Manifestatie opnieuw zijn kandidatuur gesteld voor het winnen van de Sulveren Pols bij het FK in Winsum, zaterdag over een week. Om dat kleinood te winnen, dient hij alle senioren te verslaan. Dat lukte de junior in It Heidenskip voor de tweede keer in drie wedstrijden.

Het gouden hangertje dat de Noardburgumer verdiende met de winst, was er eentje die hij op langere termijn zal koesteren. Voor de korte termijn was het veel meer van belang dat hij a) met het oog op de Friese titelstrijd alle senioren aftroefde en b) met het oog op het NK zijn eeuwige ’Hollandse’ rivaal Jaco de Groot de oren waste. Bij het Keningsljeppen van woensdag in Burgum heerste Scherjon al als een vorst en nadat Bart Helmholt vrijdag in Buitenpost de orde herstelde, sloeg de junior zaterdag opnieuw toe. Hij onderstreept dat door grote wedstrijden als het Keningsljeppen en de NFM te winnen.

De Noardburgumer leeft voor titels; het woord verzadiging komt niet voor in zijn vocabulaire. Het FK winnen bij de junioren is weliswaar geen sinecure, maar in normale doen moet hij zijn voornaamste concurrenten Thomas Helmholt en Jacob Scherjon de baas kunnen blijven. En hoewel vorm een relatief begrip is in het fierljeppen, is hij gezien de laatste wedstrijden ook in staat om de topklassers te verslaan. En dus de Sulveren Pols te winnen die voorbehouden is aan de ljepper met de verste afstand van het FK. Zaterdag was hij het verste met 19.02 meter, een afstand waarmee het FK ook gewonnen kan worden. Maar Scherjon weigert zich bij voorbaat rijk te rekenen: „Oan de Sulveren Pols wol ik no eins net iens tinke. Ik sjoch it wol. It FK stiet los fan dizze wedstryd.’’

Belangrijker vond hij het dat hij Jaco de Groot, zijn grote rivaal uit het Hollandse juniorenkamp, wist te verslaan. Nadat Scherjon eerder dit seizoen tot 19.11 kwam als verste afstand, deed de getalenteerde ljepper uit Kamerik daar onlangs een schepje bovenop: 19.30. Maar zaterdag was het inpakken, strik eromheen en wegwezen.

„Ik pak him hjir yn in rjochtstreaks duel. Dat is belangryk. It is 1-0 foar my’’, grijnsde Scherjon. Niet voor niets volgde na zijn 19.02 een getergde high-five met topklasser en maatje Oane Galama. Recht voor de neus van de vele aanwezige fans uit het Hollandse kamp. En daar zat een gedachte achter. Met een glimlach: „Efkes de Hollanders te plak sette.’’

Het was geen wraak op De Groot, want met hem kan Scherjon het prima vinden. Meer was het de frustratie over sommige Hollandse fans. Dat was enthousiast en moedigde haar ljeppers vol vuur aan. Maar soms ging het te ver, vond ook Scherjon. „It wie wol ekstreem sa no en dan. Al moatte je dat ek mar wer oangripe as motifaasje om fier te springen.’’ Hoewel het enthousiasme van de Hollandse fans altijd nog beter is dan als een stel dooie mussen in een hoekje te zitten, waren Scherjons gevoelens begrijpelijk. Ook in de wedstrijd ontstonden kleine irritaties. Zo leek Jacob Scherjon - met 17.23 brons bij de junioren - in woord en gebaar not amused toen Hollander Floris van Elzakker er met een overdreven natsprong voor zorgde dat de aanloopmat voor Scherjons sprong zo nat werd dat ’ie omgedraaid moest worden.

Bij een natsprong van de Hollanders, houden de Friezen normaliter hun kaken op elkaar. Maar andersom was dat zaterdag niet zo; gejoel viel de Friese natspringers ten deel. Daar reageerde niet alleen het Friese publiek op, maar ook sommige fierljeppers. Wat controverse is leuk, maar Bart Helmholt liet eveneens blijken dat niet te kunnen waarderen. De Nederlands recordhouder kwam tot 18.30 en 18.40, maar toen hij nat ging werd hij beschimpt. „Ik kin no net sizze dat ik der echt bliid fan wurd’’, aldus Helmholt, die als nummer drie ook nog Erik Bos (18.59) voor zich moest dulden. De beste topklasser moest bij de senioren zijn meerdere erkennen in Theo van Kooten, die aan één sprong van 18.80 genoeg had voor de NFM-titel bij de senioren. Helmholt: „Een lucky shot.’’

Hoewel Van Kooten in zijn resterende drie finalesprongen steevast nat ging, lieten de anderen de kans liggen om de winst te grijpen. In de laatste twee rondes gingen er van de 24 sprongen maar liefst 15 in het water en 5 waren buiten de sector. Oftewel: stukbijten op de 18.80 van Van Kooten. Hij pakte daardoor de titel, maar de echte winnaar? Die heette Scherjon; Hannes van voren.