Lanterfanten in de regen en de penningmeester is blij

Een NK en regen: ze gaan al bijna traditioneel hand in hand.

Twee jaar geleden gooiden donkere wolken boven Linschoten urenlang roet in het eten, afgelopen seizoen kreeg IJlst een stortbui te verwerken en zaterdag was het wederom regen troef. Uiteindelijk werd het lange wachten beloond, nog net voordat de duisternis intrad in Polsbroekerdam.

Zo kon de organisatie opgelucht ademhalen en zal de penningmeester zich in de handen hebben gewreven toen hij zag dat een groot gedeelte van het publiek de urenlange onderbreking trotseerde en de grote partytent bleef bevolken. De hoge omzet in dranken en versnaperingen was Polsbroekerdam van harte gegund, want buiten de overmacht van weer en wind hadden de Utrechters de zaakjes uitstekend voor elkaar.

Omdat er een schitterend decor uit de grond was gestampt en de laatste agendadagen van het seizoen eigenlijk geen ruimte boden voor een ‘inhaal-NK’, wilde men koste wat het kost wachten tot de laatste druppels gevallen waren. En hoewel er nogal wat geduld van ljeppers, polsstokverspringers en publiek werd betracht, kwam het hele circus rond de klok van acht uur ‘s avonds dan toch weer op gang. De pauze had toen al met al zeker vier uur in beslag genomen en het was maar de vraag of de spanningsboog van iedereen nog even strak gespannen stond..

Ieder streed in dat lange tijdsbestek op zijn eigen manier tegen het lanterfanten, de één succesvoller dan de ander. ,,Slopend, dat wachten”, verzuchtte Burgumer Age Hulder. ,,Rond een uur of zeven kreeg ik een biertje in m’n handen gedrukt. Ik zag het niet meer gebeuren, maar ik heb ‘m toch maar niet opengemaakt. Toen heb van ellende maar vier appels achter elkaar zitten opeten.” Collega-junior Hans Ulco de Boer, schouderophalend: ,,Ach, die lange pauze? Doet me niet zoveel, joh. Al wil ik ook weleens naar huis.”

Hilianne van der Wal lag bij het stilleggen van de wedstrijd al op koers voor de titel bij de dames. ,,Ik heb alleen maar ontspannen muziek zitten luisteren om rustig te blijven. Hoewel, soms moest ik ook weer even wakker worden. Dan ging het volume omhoog en waren de nummers iets steviger.”

Toen de buienradars dan eindelijk groen licht gaven, konden deelnemers en het overgebleven publiek even voor achten hun plekje op het terrein weer innemen. En hoewel de tribunes niet meer zo dichtbevolkt waren als dat bij de start van het NK het geval was geweest, was de sfeer een stuk uitbundiger dan die middag. Dat was waarschijnlijk mede ingegeven door de nodige biertjes in de pauze, waardoor de stemming er toch nog inbleef.

De finale draaide dan wellicht niet helemaal uit op een slotstuk van formaat, maar het was al heel wat dat er sowieso nog gesprongen kon worden. En zo kwam er na een lang seizoen een welhaast even lang einde aan de fierljepjaargang 2013.