|
2005-08-20 21:04 |
Vijfde zege op rij Klaas Haanstra
IT HEIDENSKIP - Klaas Haanstra kent Klaas Haanstra al 35 jaar. Maar gisteravond gaf de kersverse Fries kampioen fierljeppen toe dat hij ook zichzelf verbaasd heeft.
Door Edwin Fischer
Want in It Heidenskip de revanchewedstrijd winnen van het Fries kampioenschap met de beste afstand van het seizoen, nee, daar had de lange Workumer geen seconde rekening mee gehouden. Zijn voorrondesprong van 18.68 bevestigde zijn suprematie in augustus. „Ik sit op in rôze wolk. It hâldt mar net op."
Klaas Haanstra noteerde gisteravond, met een prachtige voorrondeserie van 17.66, 18.68 en 17.87, alweer de vijfde overwinning op rij. En als hij de huidige vorm weet vast te honden, zal het best wel eens kunnen dat hij ook de komende vier (laatste) wedstrijden als overwinnaar van het zandbed stapt.
„It giet allegear sa maklik Ik ha de bylden fan it EK natuerlik besjoen. Ast dan sjochst hoefolle as der fout giet en datst dan gewoan dochs oer de 18 meter springst, dan witst datst yn foarm bist."
Met die vorm lijkt hij opeens ook de beste papieren te hebben om komende dinsdag in Grijpskerk de prijs voor het beste klassement in ontvangst te mogen nemen. Zijn afstand van 18.68, in een sprong waar wel bijna alles klopte en Haanstra's een na beste sprong ooit, bracht hem op slechts zes centimeter van klassementsaanvoerder Bart Helmholt en 39 centimeter voorbij Henk Schievink.
„De ljepper dy't sneontemiddei yn Burgum in 18 meter springt, docht hiel goede saken foar it klassemint. Dat ik dat sels bin, dat soe hiel goed kinne. Want ik leau der net yn dat ik samar de foarm wer kwyt bin", aldus Haanstra, die op basis van de laatste wedstrijden Henk Schievink meer als concurrent voor het klassement kan zien dan de uit vorm zijnde Bart Helmholt. „Mar Bart is Bart. Hy kin der ek samar wer stean, benammen omdat hy no ek prikkele wurdt om te prestearen."
Was de wedstrijd bij de senioren vooral aardig vanwege Klaas Haanstra's presteren, de junioren lieten de toeschouwers weer ouderwets genieten van hun kunnen. De eerste vijf sprongen allen verder dan 16.50 meter (Piet Scherjon werd vijfde met 16.53, Thomas Helmholt eindigde met 16.94 als vierde) en om de finale te halen moest zelfs de 17 metergrens voorbij gesprongen worden. Hannes Scherjon liet met 18.00 zien dat It Heidenskip hem ligt. Hij bleef de Fries kampioen Ysbrand Galama ruim voor (17.46). Die liet zijn tweeling- broer Anne nipt (17.33) achter zich.
Bij de dames was Ineke Prins met drie sprongen in de 14 meter veruit de beste. Vooral haar winnende afstand van 14.61 was imponerend. „As de oanloop mar goed is, dan komme de fiere sprongen by my ek wol. Dêr ha ik no in protte op traind, want ik wol it seizoen mei in goed gefoel ôfslute." Opvallend was dat Fries kampioene en kersvers nationaal recordhoudster Sjoukje Tjalma drie keer nat sprong. Daarmee verspeelde ze haar eerste kans om het klassementsrecord aller tijden van Antke van der Wal (102.28 uit 2000) nu al uit de boeken te springen. „Ik moat sizze dat ik der noch hielendal net nei sjoen ha. Mar ik kin fan myn wurk sneon gjin frij ha. En miskien ek wol net foar Gryptsjerk. Ik wit dus net iens hoefolle ik springe moat om dat rekord te heljen", bekende de Heidenskipse. Mocht ze dinsdag toch op de 23ste en laatste klassementswedstrijd aanwezig zijn, dan heeft ze drie kansen om 14,49 te springen. Dan is ze precies één centimeter verder dan Antke van der Wal in het seizoen 2000 was.
Bij de jongens pakte Jacob Scherjon met een winnende sprong van 15.91 zijn veertiende dagtitel van het seizoen. „Mar ik hie se graach allegear' ynlevere foar de Fryske titel. Want dat ik dy net pakt ha, dêr bin ik noch altyd net hielendal fan bekaam."
Ljeppers niet blij met 'verlenging'
IT HEIDENSKLP - Jan van der Laan stond er gisteravond wat beteuterd bij. „Dit ha ik yn 25 jier fierIjeppen noch nea meimakke", mompelde de wedstrijdleider. Henk Schievink en Rients van der Wal hadden beiden een afstand van 16.89 gesprongen en namen daarmee een finalepositie in. Omdat beiden hun andere twee pogingen in de sloot zagen eindigen, was er geen beslissende tweede afstand. Dus was er consternatie.
Het reglement verschafte duidelijkheid, al was die lang niet naar tevredenheid van de betrokken sporters. Ze moesten beiden een extra sprong maken, om te bepalen wie alsnog finale moest springen. Schievink won (17.61 tegen 16.49), maar baalde. „ Moatst dy in kear ekstra oplade. Myn léste finalesprong wie ek neat mear. Mar wy seinen ek, lit ils beiden de finale springe. Dit gebeurt ommers noalt. 5e moatte de rigels mar feroarje."
