|
2013-06-06 19:13 |
Thomas Helmholt eindelijk over dode punt
Bart Helmholt is de grote man van het Friese fierljeppen. In IJlst won hij gisteravond al weer zijn vierde wedstrijd van het seizoen. Toch ging de aandacht vooral uit naar zijn broer: Thomas stopte niet, maar sprong een pr.
ij is dé ster. Jarenlang al. Alleen aan -en letterlijk in -de top. Tegen fierljepper Bart Helmholt is geen kruid gewassen. Slechts Ysbrand Galama wist hem dit seizoen in Joure één keer te stuiten. Vorig seizoen was een andere Galama (Oane) hem op het NK in IJlst de baas.
Het zijn spaarzame nederlagen die de 30-jarige Helmholt niet mee neemt naar andere wedstrijden. Dus waren er gisteren geen revanchegevoelens toen hij terugkeerde op de plek waar vorig jaar het NK verloren ging, maar waar de kampioen van toen door werkverplichtingen ontbrak.
Helmholt: ,,Voorgaande wedstrijden of andere ljeppers, ze spelen geen rol in mijn hoofd. Je moet je niet laten afleiden en op jezelf gefocust blijven.” Dat lukte. Zijn tweede poging in de voorronde (20,38 meter) was genoeg voor de dagzege. ,,Ik wil niet zeggen dat ik alleen van mezelf kan verliezen, maar ik ben in ieder geval nooit met het verleden of met anderen bezig.”
Hij lachte er veelbetekenend bij. Net als de andere aanwezigen in IJlst wist hij immers dat die laatste uitspraak gisteravond niet opging. Met genoegen keek hij naar zijn vier jaar jongere broer Thomas die met 19,86 meter een persoonlijk record sprong en voor Thewis Hobma de tweede plaats opeiste. Bart: ,,Fantastisch. Juist omdat Thomas het vorige week nog over stoppen had.”
En zo stapte de jongere Helmholt voor één keer uit de schaduw van zijn broer en was hij ineens het gesprek van de dag. Dat was bepaald verrassend. Thomas’ eerste twee sprongen in de voorrondes leverden even zovaak een nat pak op. Ze leken symbolisch voor zijn seizoen.
Nadat hij dit jaar stopte met zijn werk als marinier en andere zakelijke plannen geen doorgang konden vinden, kwam de 26-jarige Helmholt onverhoopt thuis te zitten. Hij besloot van de nood een deugd te maken. ,,Door mijn werk kon ik de voorgaande jaren nooit echt goed trainen. Nu wilde ik nog één keer alles op alles zetten. Ik moest en zou een fantastisch seizoen draaien.”
Die hoop viel tot gisteravond flink in het water. Nergens overtuigde Thomas en hij overwoog serieus om zijn stok op te bergen. ,,Ik heb het er met het hele team over gehad. Impulsief had het zo in één keer klaar kunnen zijn.” Onder anderen zijn broer overtuigde hem om door te gaan. Bart: ,,Ik vertelde dat het in deze sport draait om gevoel. Vorm bestaat niet. Hoogstens de vorm van de dag. Als je één keer de smaak te pakken hebt, kan het zo beginnen te lopen.”
Dat merkte Thomas gisteren ook. Eindelijk. Na twee mislukte sprongen bleef hij zich constant verbeteren. 18,75 werd 18,82 en toen kwam die laatste finalesprong. Helmholts stok bleef hangen op het dode punt. Even leek hij om te kieperen, maar hij vond balans en klom door. Op weg naar een persoonlijk record van 19,86. ,,Met een iets betere afsprong had ik al de twintig meter in gekund, maar dat gaat dit seizoen ook lukken.” Opluchting en vertrouwen zwierden met hem mee richting zijn beste prestatie ooit. ,,Ik ben eindelijk over dat dode punt heen. Letterlijk en figuurlijk.”